Eén groot, warm feest. Zo kijk ik terug op de opening van ‘Ode aan het leven’. Een ode in alle opzichten: de warme sfeer, ontmoetingen, soms onverwacht, zoals met kijkers die er ook op mijn eerste tentoonstelling waren, de warme vrije klanken van de Bechstein piano, een theateract met ijsblokjes die smolten, Latijns-Amerikaanse passie met ’n vleugje weemoed, en dat alles temidden van mijn foto’s, die zelf een ode aan het leven brengen. In het boek bij de tentoonstelling hebben de beelden ook nog woorden gekregen die er weer een nieuwe laag aan toevoegen. Zo hebben we met elkaar het leven gevierd!
