2019: Artist in residency Italië

In ’t donker kruipen we tegen de stijle rots omhoog. Gaan we wel naar Belforte del Chienti? Nergens is een teken van leven. Ja, toch, enkele huizen en een vrouw die haar hondje uitlaat. Palazzo Bonfransceschi. Ja, ze weet waar dat is. Ach, ze loopt wel even mee.
Ze wijst naar een oude houten poort. Nog voor we uit de auto zijn, zwaait die open en komen Alfonso en Eliza naar buiten We zijn gearriveerd. Mijn residency, de prijs voor de eerste plaats in Ventipertrenta 2018, is begonnen!

En dan volgt een week vol kunst, verhalen,

(meer…)

Kaboem!

Een felle klap, daar begint onweer mee. Die krijg ik wel uit de piano. Laat ‘m maar trillen. Regen en gekletter, die klanken vind ik ook vrij snel. Maar dan …. Elke keer wil de muziek naar een vredig einde. Klopt dat wel?
Zo ben ik aan het zoeken naar de juiste klanken bij de video

(meer…)

Website vernieuwd

Al lange tijd dreint het stemmetje in mijn hoofd dat het hoog tijd is om mijn website op de schop te nemen. Er ontstaan zoveel mooie activiteiten. Die vind je nauwelijks terug. En de presentatie van mijn foto’s doet geen recht aan wat ze laten zien.
Maar ach ……,

(meer…)

De menselijke conditie in id_art festival

Dat is het thema van het id_art festival 2019 van het Italiaanse Museo Midac. Existentiële eenzaamheid is dan vaak de eerste associatie. Een passie hebben, die delen met anderen, samen spelen, zo is existentiële eenzaamheid vloeibaar te maken. ‘Ode to playing’ is dan ook het motto van mijn inzending. Ewout van Roon heeft een video gemaakt van mijn foto’s. En de pianoklanken? Ook een van mijn passies en het is een mooie zoektocht om het met de beelden te combineren.

Ventipertrenta 2018 en 2019: twee keer de 1e prijs!

Ventipertrenta 2018

“Heleen, kijk eens op internet, op de site van Midac!” Aan de toon van Margareth (directeur van M.A.C. House, museum voor moderne kunst Leusden) hoor ik dat er leuk nieuws is van dit Italiaanse museum voor moderne kunst. Ik heb meegedaan aan de wedstrijd Ventipertrenta 2018 met een jury uit het wereldwijde netwerk van het museum.

1e prijs 2018

Op de site staat een video waarin de winnaars bekend worden gemaakt. De publieksprijs, de derde prijs, de tweede prijs. Zou ik buiten de prijzen vallen? Dat zou me, eerlijk gezegd, tegenvallen. Maar dan hoor ik mijn naam, uitgesproken met een Italiaanse tongval.

(meer…)

Movements, de film

‘Als Kenzo Kusuda bij mijn foto’s komt dansen, is het mooi als je ze op een groot scherm ziet’. Zo ben ik aan het pruttelen over de voorstelling. Als ik dan toch aan het wensdenken ben: ‘Wat zal het mooi zijn als de beelden in elkaar overvloeien.’ Met deze en gene

(meer…)

2018: Movements, de voorstelling

Dansen

‘Wat maak ik eigenlijk veel foto’s die me doen denken aan dansen en vrijheid van bewegen.’ Die constatering is de start van de dansvoorstelling met Kenzo Kusuda. Deze Japanse danser en choreograaf woont sinds een aantal jaren in Nederland en laat zijn publiek genieten van de werelden

(meer…)

2018: Movements, de tentoonstelling

“Als we er eens een tentoonstelling bij maken”. Andrea Scharroo van Frame.de.galerie, m’n fotocoach Jos Ruijssenaars en ikzelf zitten in Frame om de tafel om de Movements-voorstelling voor te bereiden. Een tentoonstelling erbij, ja, fantastisch! “Dat doen we dan met kunstenaars die hebben bijgedragen aan jouw ontwikkeling, die jou inspireren.” Mooi, zo’n idee. Dat hebben we niet alleen gezegd, maar ook gedaan!

2018: Movements, de dansworkshop

“De in Nederland woonachtig Japanse choreograaf/danser Kenzo Kusuda onthult de poëzie van het dansend lichaam. Kusuda neemt de toeschouwer mee naar een wereld vol fantasie. Zijn werk is bezield door een mystieke schoonheid die zich voorbij onze fysieke

Lees “2018: Movements, de dansworkshop” verder

Photo Walk & Talk: Delf mijn gezicht op, maak mij mooi

Zeg Prodentfabriek en een cultuurminnende Amersfoorter weet dat je dan over de creatieve broedplaats hebt in de fabrieksstraat bedoelt van deze tandpastamaker (Ruik je de geur ook meteen?). Hier pionieren creatieve koplopers in duurzaam, waardevol en rendabel ondernemen. En dus ook een biotoop met veel kansen om alledaagse rommel te vereeuwigen. Het is dan ook een plek waar ik als een magneet naar toe getrokken wordt.
Tijdens de Kunstkijkroute in 2017 heb ik met bezoekers gezocht naar de plekken waar ik foto’s gemaakt heb. Het was zoeken naar vuile ramen, gevelplaten en verweerde gevelstenen.
Bij de voorbereiding kwam steeds het gedicht in me op van Huub Oosterhuis. Het zegt precies wat ik met mijn foto’s wil. We hebben er de rondwandeling mee afgesloten.

Delf mijn gezicht op, maak mij mooi.
Wie mij ontmaskert zal mij vinden.
Ik heb gezichten, meer dan twee,
Ogen die tasten in den blinde
Harten aan angst voor angst ten prooi.
Delf mijn gezicht op, maak mij mooi.

Delf mijn gezicht op, maak mij mooi.
Wie wordt ontmaskerd wordt gevonden
En zal zichzelf opnieuw verstaan
En leven bloot en onomwonden,
Aan niets en niemand meer te prooi.
Delf mijn gezicht op, maak mij mooi.

Huub Oosterhuis